Afscheid
Door: Remco
Blijf op de hoogte en volg Familie
01 Oktober 2015 | Oeganda, Jinja
Onverwachts en onverhoopt hebben we deze maand helaas afscheid moeten nemen van alle lieve kinderen en medewerkers van Daycare Vincent. Het verschil van inzicht tussen Suzan, Zenon en ons heeft ervoor gezorgd dat verdere samenwerking met hen niet meer mogelijk was. Na een emotionele middag waarin we afscheid hebben genomen van medewerkers en kinderen hebben we definitief een punt achter Home Sweet Home gezet. We hebben een fantastische tijd gehad bij Home Sweet Home en zijn dankbaar voor de ervaring die we afgelopen 2 jaar hebben mogen opdoen binnen deze stichting. De medewerkers en kinderen wonen gelukkig niet ver weg en we zullen ze daarom zeker nog eens gaan opzoeken.
Ook hebben we, gelukkig maar tijdelijk, afscheid genomen van (o)pa. We hebben opnieuw een mooie tijd achter de rug en van beide kanten hebben we daar volop van genoten. We hebben de vader van Joanne dit keer mogen laten zien wat The Pearls of Africa tot nu toe heeft gerealiseerd. De ontmoetingen die we hadden met de mensen in de dorpjes waren erg bijzonder. Tijdens een bezoek aan een school waar The Pearls of Africa 3 kinderen sponsort, houdt Joanne een mooi betoog voor de hoofdlerares. Ze drukt de leraren en leraressen op het hart dat ze de dromen van kinderen levend moeten houden. Wanneer een kind een droom heeft, is er de hoop dat die droom ooit zal gaan uitkomen. In mijn ooghoek zie ik dat haar vader uit trotsheid zijn emoties niet meer kan bedwingen en zijn tranen de vrije loop laat. Verbaasd vraagt de lerares:” Bent u verdrietig?” Waarop hij antwoordt:”Nee hoor ik ben gewoon ontzettend trots op mijn dochter”. Meteen begrijp ik weer waarom God ervoor heeft gekozen om ons naar Uganda te sturen. Een bemoedigend woord, een schouderklopje, een glimlach, een high five, een aai over de bol, een handje vasthouden en ga zo maar door. Allemaal uitingen van aandacht die de meeste kinderen hier totaal niet gewend zijn. Maar of een kind nou in Nederland, op de noordpool of in Uganda woont, allemaal hebben ze dezelfde liefde nodig. Soms vergeet ik even waarom we hier in Uganda zijn en betrap ik mezelf erop dat ik verhard ben. De tranen van Joanne d’r vader hebben ervoor gezorgd dat het schild wat ik had aangetrokken om mijzelf te beschermen voor emoties weer af ging. Met een brok in mijn keel liepen we weer richting de auto om onze weg te kunnen vervolgen.
Al lopend en zoekend zijn we volop in beweging om te kijken hoe we de ontstane vrije tijd door het wegvallen van onze werkzaamheden bij Home Sweet Home zo goed mogelijk kunnen gaan benutten. We zijn de afgelopen 2 weken bij veel mooie projecten langs geweest om te kijken of we ons binnen deze projecten nuttig kunnen maken. We hebben hier en daar wat lijntjes uitgegooid en wachten geduldig tot God ons laat zien waar we nodig zijn. Natuurlijk zitten we in de tussentijd niet stil. We merken dat het project van onze marktvriend Peter een stroeve start kent. Peter is op eigen initiatief een project gestart waarin jonge alleenstaande moeders en kwetsbare jongeren vaardigheden kunnen leren om zo voor zichzelf een bestaan te kunnen opbouwen. De doelgroep gaat niet naar school omdat daar geen geld voor is. De jongeren kunnen leren breien met breimachines, ze kunnen het kappersvak leren en ze kunnen hun creativiteit ontplooien door het maken van traditionele souvenirs als tasjes, kettinkjes, armbanden enz. Peter zelf zit in de laatste fase van zijn opleiding en heeft daardoor weinig tijd en geld om in het project te kunnen investeren. Zijn compagnon heeft te kennen gegeven dat hij uit het project wil stappen. Ook komt hij erachter dat diezelfde compagnon al 8 maanden de huur van de locatie niet heeft betaald. Peter mocht deze locatie kosteloos voor zijn nieuwe project gebruiken, niet wetend dat er dus al maanden geen huur voor betaald werd. Dankzij een eerder microkrediet heeft hij breimachines kunnen aanschaffen waarmee de studenten de breikunst onder de knie kunnen krijgen. Momenteel zijn er 10 studenten die binnen het project breien. Ze maken truien in de hoop dat er een school bereid is deze van hen te kopen. Gewapend met de flyer van het project bezocht ik de eerste school bij ons in Bukaya om het project te promoten in de hoop dat deze school een order zou plaatsen. Lang tijd horen we niets van de school. Maar ons geduld werd uiteindlijk toch beloond. Afgelopen woensdag belt de school Peter met de vraag of hij 100 truien kan breien voor de school! Als de school tevreden is met de levering van deze 100 truien beloofd het direct nog een order te plaatsen voor 350 truien! Na dit fantastische nieuws zijn we samen eerst op zoek gegaan naar een nieuwe locatie omdat de oude erg duur was. We hebben een mooie, nieuwe en goedkopere locatie dichtbij gevonden. Binnenkort zal het project vanuit Bukaya, het dorp waar we wonen, gaan opereren. Samen met Peter zijn we vastbesloten dit project een doorstart te kunnen geven. We zijn ervan overtuigd dat dit project een succes kan worden met als doel zoveel mogelijk jongeren te kunnen helpen.
As dinsdag komen 2 nichtjes van mij, Hanneke en Hendrina , naar Uganda. We zijn erg benieuwd hoe zij Uganda gaan ervaren gezien door de bril van The Pearls of Africa. Ze hebben vol enthousiamse en voor ons als complete verrassing een sponsor fietstocht georganisseerd. Daarmee hebben ze een prachtig bedrag opgehaald! Fijn dat jullie straks met eigen ogen kunnen zien hoe het geld hier in Oeganda wordt besteed.
Alle liefs uit Uganda,
Familie Kwint
Ook hebben we, gelukkig maar tijdelijk, afscheid genomen van (o)pa. We hebben opnieuw een mooie tijd achter de rug en van beide kanten hebben we daar volop van genoten. We hebben de vader van Joanne dit keer mogen laten zien wat The Pearls of Africa tot nu toe heeft gerealiseerd. De ontmoetingen die we hadden met de mensen in de dorpjes waren erg bijzonder. Tijdens een bezoek aan een school waar The Pearls of Africa 3 kinderen sponsort, houdt Joanne een mooi betoog voor de hoofdlerares. Ze drukt de leraren en leraressen op het hart dat ze de dromen van kinderen levend moeten houden. Wanneer een kind een droom heeft, is er de hoop dat die droom ooit zal gaan uitkomen. In mijn ooghoek zie ik dat haar vader uit trotsheid zijn emoties niet meer kan bedwingen en zijn tranen de vrije loop laat. Verbaasd vraagt de lerares:” Bent u verdrietig?” Waarop hij antwoordt:”Nee hoor ik ben gewoon ontzettend trots op mijn dochter”. Meteen begrijp ik weer waarom God ervoor heeft gekozen om ons naar Uganda te sturen. Een bemoedigend woord, een schouderklopje, een glimlach, een high five, een aai over de bol, een handje vasthouden en ga zo maar door. Allemaal uitingen van aandacht die de meeste kinderen hier totaal niet gewend zijn. Maar of een kind nou in Nederland, op de noordpool of in Uganda woont, allemaal hebben ze dezelfde liefde nodig. Soms vergeet ik even waarom we hier in Uganda zijn en betrap ik mezelf erop dat ik verhard ben. De tranen van Joanne d’r vader hebben ervoor gezorgd dat het schild wat ik had aangetrokken om mijzelf te beschermen voor emoties weer af ging. Met een brok in mijn keel liepen we weer richting de auto om onze weg te kunnen vervolgen.
Al lopend en zoekend zijn we volop in beweging om te kijken hoe we de ontstane vrije tijd door het wegvallen van onze werkzaamheden bij Home Sweet Home zo goed mogelijk kunnen gaan benutten. We zijn de afgelopen 2 weken bij veel mooie projecten langs geweest om te kijken of we ons binnen deze projecten nuttig kunnen maken. We hebben hier en daar wat lijntjes uitgegooid en wachten geduldig tot God ons laat zien waar we nodig zijn. Natuurlijk zitten we in de tussentijd niet stil. We merken dat het project van onze marktvriend Peter een stroeve start kent. Peter is op eigen initiatief een project gestart waarin jonge alleenstaande moeders en kwetsbare jongeren vaardigheden kunnen leren om zo voor zichzelf een bestaan te kunnen opbouwen. De doelgroep gaat niet naar school omdat daar geen geld voor is. De jongeren kunnen leren breien met breimachines, ze kunnen het kappersvak leren en ze kunnen hun creativiteit ontplooien door het maken van traditionele souvenirs als tasjes, kettinkjes, armbanden enz. Peter zelf zit in de laatste fase van zijn opleiding en heeft daardoor weinig tijd en geld om in het project te kunnen investeren. Zijn compagnon heeft te kennen gegeven dat hij uit het project wil stappen. Ook komt hij erachter dat diezelfde compagnon al 8 maanden de huur van de locatie niet heeft betaald. Peter mocht deze locatie kosteloos voor zijn nieuwe project gebruiken, niet wetend dat er dus al maanden geen huur voor betaald werd. Dankzij een eerder microkrediet heeft hij breimachines kunnen aanschaffen waarmee de studenten de breikunst onder de knie kunnen krijgen. Momenteel zijn er 10 studenten die binnen het project breien. Ze maken truien in de hoop dat er een school bereid is deze van hen te kopen. Gewapend met de flyer van het project bezocht ik de eerste school bij ons in Bukaya om het project te promoten in de hoop dat deze school een order zou plaatsen. Lang tijd horen we niets van de school. Maar ons geduld werd uiteindlijk toch beloond. Afgelopen woensdag belt de school Peter met de vraag of hij 100 truien kan breien voor de school! Als de school tevreden is met de levering van deze 100 truien beloofd het direct nog een order te plaatsen voor 350 truien! Na dit fantastische nieuws zijn we samen eerst op zoek gegaan naar een nieuwe locatie omdat de oude erg duur was. We hebben een mooie, nieuwe en goedkopere locatie dichtbij gevonden. Binnenkort zal het project vanuit Bukaya, het dorp waar we wonen, gaan opereren. Samen met Peter zijn we vastbesloten dit project een doorstart te kunnen geven. We zijn ervan overtuigd dat dit project een succes kan worden met als doel zoveel mogelijk jongeren te kunnen helpen.
As dinsdag komen 2 nichtjes van mij, Hanneke en Hendrina , naar Uganda. We zijn erg benieuwd hoe zij Uganda gaan ervaren gezien door de bril van The Pearls of Africa. Ze hebben vol enthousiamse en voor ons als complete verrassing een sponsor fietstocht georganisseerd. Daarmee hebben ze een prachtig bedrag opgehaald! Fijn dat jullie straks met eigen ogen kunnen zien hoe het geld hier in Oeganda wordt besteed.
Alle liefs uit Uganda,
Familie Kwint
-
01 Oktober 2015 - 15:12
Petra Fransen:
Dank jullie wel voor het mooie verslag.. Ik heb het weer met veel plezier gelezen. Jullie kunnen zo mooi onder woorden brengen wat jullie allemaal meemaken daar in Uganda! Het afscheid zal toch wel moeilijk geweest zijn.. maar ik geloof echt dat jullie verder kunnen gaan met de Grote opdracht!! God is met jullie en geeft echt wat jullie nodig hebben.. Hij is een Vader met de hoofdletter V!! Hij zorgt goed voor jullie en als jullie steeds weer naar Hem gaan met al jullie zorgen dan zal Hij helpen!! Ik vind de naam Pearls of Africa trouwens ook al zo'n geweldig mooie naam... heel liefdevol... Dit is een prachtig project en ik bid dat God het verder gaat zegenen...liefs Petra -
01 Oktober 2015 - 18:52
Trudy V.d. Heuvel:
Lieve allevier,
Wat een mooi verslag weer van jullie belevenissen van deze maand. Voor jullie is er best veel gebeurd. Veel respect heb ik voor hoe jullie hiermee om kunnen gaan. Natuurlijk worden jullie gesteund door jullie Hemelse Vader maar toch wil ik mijn bewondering uitspreken dat jullie zo vol goede moed blijven en steeds weer nieuwe uitdagingen aangaan. En Remco, wat een eerlijk verhaal ook, je eigen emoties verstoppen uit zelfbehoud. Het is zo herkenbaar, we doen het allemaal wel van tijd tot tijd maar wat goed dat je ook anderen hierin wilt laten delen. Ben echt trots op je! Lichamelijk kan ik niet bij jullie aanwezig zijn maar in gedachten des te meer. Love you all.
Liefs mama trudy -
01 Oktober 2015 - 18:59
Piet Kwint:
Weer een heel bewogen verhaal ik hoop dat jullie weer gauw op jullie plaats zijn en dat het jullie heel goed mag gaan Gods zegen toe gewenst liefs -
01 Oktober 2015 - 21:20
Nel Zwarts:
wauw, wat een mooi verslag! Respect -
02 Oktober 2015 - 17:15
Lico De Buck:
beste lui
ik wens jullie een gezegende tijd toe.
ik bid dat God snel weer voorziet.
jullie hebben het goed gedaan. -
07 Oktober 2015 - 08:36
Marcel Veenhuizen:
Hé lieve mensen,
Wat mooi om te lezen dat God nieuwe deuren opent. Wat zal het moeilijk zijn geweest om afscheid te nemen, maar ook gaaf om te lezen at er nieuwe dingen op jullie weg komen. We bidden voor nieuwe projecten en nieuwe ideeën!
Gods zegen de komende tijd.
Marcel -
09 Oktober 2015 - 08:57
Ellen:
Lieve familie, wat een mooi verslag weer! Het verhaal van Joanne haar vader heeft mij ook een traantje laten wegpinken. Ik kan me zijn trots zijn voorstellen maar ook het besef dat jullie daar zoveel mogen betekenen voor de mensen en kinderen om jullie heen. God gebruikt jullie om de kinderen te laten weten dat ze mogen worden zoals God ze bedoeld heeft en dat ze zo waardevol voor Hem zijn.
Ik wens jullie Gods zegen voor de komende tijd. Dat Hij deuren mag openen! Liefs Ellen Valk
-
12 Oktober 2015 - 09:34
Fia:
Lieve Remco en Joanne,
Wat een onroerend verslag. Ik kan mij de pijn van het afscheid van de mensen met wie je hebt samengewerkt in de day-care van Home Sweet Home goed voorstellen. Je begint vol enthousiasme, gaat van de kinderen houden en dan loopt het toch vast. Heel jammer, maar wees er zeker van dat God het ook ziet en weet. Hij zal jullie weg verder leiden.
Wat fijn dat je via The Pearls of Africa al wat nieuwe projecten hebt kunnen opstarten. Voor de rest zal God ook zorgen. Hij, die jullie geroepen heeft, is getrouw, en zal het ook doen!!! (1 Thess. 5:24)
Ik wens jullie bij alles wat je onderneemt veel zegen en wijsheid toe.
Een hele fijne tijd nog met Hanneke en Hendrina. Doe hen de groeten van mij.
Voor jullie vanuit Nederland een omhelzing en een dikke knuffel voor Noa en Finn. Ik hoop jullie in december allemaal weer te zien.
Veel liefs,
tante Fia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
