"nee verkopen"
Door: Remco
Blijf op de hoogte en volg Familie
22 Februari 2014 | Oeganda, Jinja
De dagen vliegen voorbij en inmiddels zijn we alweer 3 maanden in Oeganda. Zoals de meeste van jullie weten werkten we beide bij de Rabobank voordat we hier naar toe kwamen. In onze functie hadden we soms te maken met “nee verkopen”, bijvoorbeeld als een klant niet genoeg inkomen had voor een lening. Hoewel het lastig was om de klant te vertellen dat we hem niet konden helpen, wisten we ook wel dat het wel goed zo komen met de meeste. Hoe anders is dat hier in Oeganda. Het is eind Januari, een week voordat de school en de dagopvang voor de gehandicapten weer gaat beginnen. Ik loop wat rond bij het weeshuis wanneer een moeder met een meisje op het bankje gaat zitten op de veranda van het weeshuis. Ik vraag wat hen hier brengt maar ze blijken geen engels te spreken. Ik vraag Rachael, een medewerkster, erbij om het Luganda wat zij spreken te kunnen vertalen naar engels. Het meisje blijkt Vivian te heten en is 9 jaar oud. Een aantal jaar geleden is zij verlamd geraakt aan haar linker lichaam met als gevolg dat ze niet meer in staat is om zonder krukken te lopen. Zij wil dolgraag naar de dagopvang komen om onderwijs te kunnen krijgen. Diezelfde dag komt er opnieuw een moeder langs met haar dochter genaamd Flores. Dit meisje van 7 jaar oud is doofstom en daarom niet in staat om naar school te gaan. Ook zij wil heel graag naar de dagopvang komen. En dan moet je deze moeders en meisjes vertellen dat de dagopvang vol is en we ze daarom helaas niet kunnen helpen. En dan wordt “nee verkopen”opeens een stuk moelijker. Met pijn in mijn hart vertel ik ze via Rachael dat er helaas geen ruimte is. Rachael vertaald dit vervolgens weer naar het Luganda. De teleurstellende blik die vervolgens op het gezicht van deze moeders verschijnt is er één die je niet snel vergeet. Waar je van de klanten van de bank weet dat het wel goed zal komen weet je van deze kinderen dat dat waarschijnlijk niet het geval zal zijn, en dat doet pijn! Na voor deze kinderen te hebben gebeden verlaten ze teleurgesteld Home Sweet Home...
Daarom is het belangrijk, hoe moeilijk soms ook, om te blijven kijken naar de mensen die je wel kunt helpen. Zo is er een meisje genaamd Safina. Dit meisje is onlangs geboren in een klein arm dorpje in de bergen met een enorme tumor op haar rug. Via Jennie die we hier ontmoet hebben hoorde we dat dit meisje niet geholpen kon worden aan deze tumor aangezien er geen geld was voor een operatie. Zonder operatie zou dit meisje het waarschijnlijk niet gaan halen. Dankzij een oproep op facebook waarop verschillende mensen uit Nederland hebben gereageerd heeft zij de operatie kunnen ondergaan en gaat het nu beter met haar!
Begin februari is er een bijeenkomst geweest van alle bestuurleden van Home Sweet Home waar ik ook bij mocht zijn. In deze bijeenkomst zijn de plannen voor de komende 5 jaar uitgezet. Zo zal de boerderij, zoals in de vorige nieuwsbrief genoemd, worden gerealiseerd. Tevens wordt er een winkeltje opgezet en zullen er verschillende workshops worden georganisseerd. Allemaal met als doel om bij te kunnen dragen aan de toekomst van de kinderen in de dagopvang. Op deze manier kunnen ze leren iets te maken om het vervolgens te kunnen verkopen en zo mee te dragen aan het levensonderhoud van het gezin waar zij wonen. Daarnaast gaan we een life skill course volgen waarin we gaan leren hoe we de jongeren uit de buurt kunnen benaderen met als doel ook hen een hoopvolle toekomst te kunnen bieden. Tenslotte wordt er gekeken op welke manier we effectief met het vele regenwater kunnen omgaan. Het is de bedoeling dat al het regenwater opgevangen gaat worden om het zo te kunnen hergebruiken voor verschillende doeleinden. Op deze manier wordt Home Sweet Home minder afhankelijk van de watermaatschappij en wordt er geld bespaard op de waterrekening.
Joanne en ik draaien volop mee met de home schooling en leren het vak van juf en meester. In het begin was het erg zoeken, maar het gaat steeds beter. Ik vind het super leuk om de kinderen iets te kunnen leren over de verschillende vakken. De kids doen het ook super goed in de klas! Ook Noa draait mee en leert engels in sneltreinvaart! Op een dag zegt ze tegen me:” papa, ik weet niet zo goed meer hoe ik nederlands moet spreken”. Gelukkig weten we dat Noa erg kan overdrijven dus zo een vaart zal het allemaal niet lopen :-)
Afgelopen maandag hebben we, na een enerverende rit naar Entebbe waarin we 2 keer zijn aangehouden door de politie en ook 2 keer onder een bekeuring zijn uitgekomen, de moeder van Joanne opgehaald. Het is super leuk om haar te laten zien hoe je woont, in welke omgeving je woont en wat je doet rondom het weeshuis en dagopvang. Maar bovenal is het heerlijk om familie om je heen te hebben waarmee je lief en leed kunt delen. Niet alleen via skype maar nu dus ook “live”. Het is mooi dat skype er is, en dat we nieuwsbrieven kunnen maken, maar om écht te kunnen begrijpen hoe het er hier aan toe gaat moet je het zelf ervaren. En dat kan zij nu en dat is superfijn! Ook Noa en Finn genieten onwijs veel van de aanwezigheid van hun oma. Daarnaast had oma allemaal heerlijke dingen meegenomen zoals stroopwafels, drop en goudse kaas!! Vooral de kaas was erg lekker, want we blijven tenslotte hollanders!!
Hartelijke groet vanuit Oeganda!
Daarom is het belangrijk, hoe moeilijk soms ook, om te blijven kijken naar de mensen die je wel kunt helpen. Zo is er een meisje genaamd Safina. Dit meisje is onlangs geboren in een klein arm dorpje in de bergen met een enorme tumor op haar rug. Via Jennie die we hier ontmoet hebben hoorde we dat dit meisje niet geholpen kon worden aan deze tumor aangezien er geen geld was voor een operatie. Zonder operatie zou dit meisje het waarschijnlijk niet gaan halen. Dankzij een oproep op facebook waarop verschillende mensen uit Nederland hebben gereageerd heeft zij de operatie kunnen ondergaan en gaat het nu beter met haar!
Begin februari is er een bijeenkomst geweest van alle bestuurleden van Home Sweet Home waar ik ook bij mocht zijn. In deze bijeenkomst zijn de plannen voor de komende 5 jaar uitgezet. Zo zal de boerderij, zoals in de vorige nieuwsbrief genoemd, worden gerealiseerd. Tevens wordt er een winkeltje opgezet en zullen er verschillende workshops worden georganisseerd. Allemaal met als doel om bij te kunnen dragen aan de toekomst van de kinderen in de dagopvang. Op deze manier kunnen ze leren iets te maken om het vervolgens te kunnen verkopen en zo mee te dragen aan het levensonderhoud van het gezin waar zij wonen. Daarnaast gaan we een life skill course volgen waarin we gaan leren hoe we de jongeren uit de buurt kunnen benaderen met als doel ook hen een hoopvolle toekomst te kunnen bieden. Tenslotte wordt er gekeken op welke manier we effectief met het vele regenwater kunnen omgaan. Het is de bedoeling dat al het regenwater opgevangen gaat worden om het zo te kunnen hergebruiken voor verschillende doeleinden. Op deze manier wordt Home Sweet Home minder afhankelijk van de watermaatschappij en wordt er geld bespaard op de waterrekening.
Joanne en ik draaien volop mee met de home schooling en leren het vak van juf en meester. In het begin was het erg zoeken, maar het gaat steeds beter. Ik vind het super leuk om de kinderen iets te kunnen leren over de verschillende vakken. De kids doen het ook super goed in de klas! Ook Noa draait mee en leert engels in sneltreinvaart! Op een dag zegt ze tegen me:” papa, ik weet niet zo goed meer hoe ik nederlands moet spreken”. Gelukkig weten we dat Noa erg kan overdrijven dus zo een vaart zal het allemaal niet lopen :-)
Afgelopen maandag hebben we, na een enerverende rit naar Entebbe waarin we 2 keer zijn aangehouden door de politie en ook 2 keer onder een bekeuring zijn uitgekomen, de moeder van Joanne opgehaald. Het is super leuk om haar te laten zien hoe je woont, in welke omgeving je woont en wat je doet rondom het weeshuis en dagopvang. Maar bovenal is het heerlijk om familie om je heen te hebben waarmee je lief en leed kunt delen. Niet alleen via skype maar nu dus ook “live”. Het is mooi dat skype er is, en dat we nieuwsbrieven kunnen maken, maar om écht te kunnen begrijpen hoe het er hier aan toe gaat moet je het zelf ervaren. En dat kan zij nu en dat is superfijn! Ook Noa en Finn genieten onwijs veel van de aanwezigheid van hun oma. Daarnaast had oma allemaal heerlijke dingen meegenomen zoals stroopwafels, drop en goudse kaas!! Vooral de kaas was erg lekker, want we blijven tenslotte hollanders!!
Hartelijke groet vanuit Oeganda!
-
22 Februari 2014 - 17:12
Tante Fia:
Lieve Remco en Joanne, Noa en Finn,
Mooi om je uitgebreide verslag te lezen. En wat gezellig Joanne, dat je moeder er is. Wat zullen jullie van elkaar genieten, en vooral de kinderen. Heerlijk voor hen dat zij de onverdeelde aandacht van hun oma krijgen.
O, ik kan mij zo goed voorstellen dat jullie het verschrikkelijk vinden dat je 'nee' moet verkopen aan mensen die in nood zijn. Je zou iedereen wel willen helpen. Wat realiseren wij ons veel te weinig hoe goed wij het hebben. Wat fijn dat het pasgeboren kindje met die tumor door jullie facebook activiteiten wel geholpen kon worden. Wat zal dat voor jullie een voldoening en voor dat kind een geschenk zijn. Jullie zien werkelijk voor je ogen waarvoor je het allemaal doet.
Wat leuk dat het zo goed gaat met jullie opleiding tot leerkracht. Remco, ik denk dat je moeder glimt van trots. Haar zoon in het onderwijs en nog wel op een plek waar het brood- en broodnodig is.
Fantastisch dat Noa zo goed Engels leert. Misschien kan zij dit bericht lezen, en daarom zeg ik: Noa, ik ben heel trots op jou hoor! En natuurlijk ook op Finn. Want hij zal inmiddels ook wel Engels kunnen praten met zijn vriendjes.
Soms zou ik wel even om een hoekje willen kijken hoe het allemaal gaat bij jullie. Maar helaas, dat kan (voorlopig) niet.
Daarom vind ik het leuk om op deze manier met jullie mee te leven.
Ik wens jullie nog een heel fijne tijd met Joanne haar moeder. Geniet er maar van!
Groetjes en veel liefs voor jullie allemaal.
tante Fia
-
22 Februari 2014 - 17:19
Nel Zwarts:
Mooi verslag Sjemmie -
22 Februari 2014 - 18:24
Tante Elly:
Lieve allemaal,
Wat doen jullie enorm veel indrukken op daarginds.
Fijn dat Joanne haar moeder een tijdje bij zich heeft. De kinderen zullen het prachtig vinden om oma hun nieuwe omgeving te tonen.
Heel veel zegen gewenst bij het begin van het schooljaar en de dagopvang.
Ik wens jullie veel wijsheid en kracht toe.
Veel liefs,
Tante elly -
22 Februari 2014 - 18:47
Mama Trudy:
Lieve schatten,
Wat ben ik trots op jullie allebei en wat kan jij goed schrijven Remco, alsof je er zelf bij bent. kan mij voorstellen hoe blij je bent Joanne met je moeder bij je. Hoef je niet alles uit te leggen, ze kan het zelf allemaal zien en wat zal ook Nel genieten. Nel, ik ben wel stik jaloers op jou, maar je kan niet alles hebben he? Ik heb een lieve man, die ik niet zomaar alleen kan laten, vind het fijn dat jullie daar zoveel begrip voor hebben. Ik kan jullie gevoelens van "nee te moeten zeggen" zo goed begrijpen en goed dat jullie de meisjes wel in het gebed hebben gebracht alvorens ze weer weg te moeten sturen.. Hopelijk wordt er voor deze meisjes een andere oplossing gevonden. Noa en Finn, oma gaat weer snel een mooie kaart voor jullie schrijven hoor, maar niet in het Engels Noa, anders weet je straks niet meer hoe je met oma moet praten..haha! Heel veel liefs en dikke kus voor jullie allemaal maar een extra knuffel voor mijn grote vriend Finn en mijn lieve stoere vriendin Noa. En een high five van opa Gert.
Liefs mama
-
23 Februari 2014 - 17:06
Oom Theo En Tante Coby:
Lieve allemaal
Wat is het toch eigenlijk mooi werk dat jullie daar verrichten om zo een zonnestraal voor die kinderen te zijn die zo weinig kans hebben in het leven.
Wat moeilijk inderdaad wanneer je mensen moet teleurstellen omdat je ze niet kunt helpen, maar wat mooi dat jullie ze wel bij de hemelse Vader konden brengen door met ze te bidden.
Hij zal Zich zeker over deze kinderen ontfermen en is zeer zeker over hen bewogen.
Ja...soms is 'nee' te moeten zeggen heel moeilijk te meer ze zo'n dierbaar plekje in jullie hart hebben.
Fijn voor je Joanne dat je moeder is overgekomen en zo ook een diepe indruk kan krijgen hoe jullie leven en wat jullie heeft bewogen om daar heen te gaan, het lijkt me ook heel indrukwekkend om het zelf te kunnen meemaken en te kunnen zien hoe het in die andere wereld het er aan toe gaat en hoe dankbaar zij zijn wanneer ze geholpen worden al is het maar om iets heel kleins wat voor hun héél groot is.
Wat knap dat Noa al zo goed Engels kan spreken, super hoor maar niet het Nederlands verleren hoor!
Wij wensen jullie nog heel veel zegen toe met alles wat jullie doen voor de naaste, ook zij zijn dierbare kinderen van God.
Liefs oom Theo en tante Coby
-
24 Februari 2014 - 08:40
Annelies Teunissen:
Wat een mooi verhaal.
Leuk om te lezen wat jullie mee maken.
Je kan inderdaad erg leuk schrijven.
Gr. Annelies -
24 Februari 2014 - 10:47
Piet Kwint:
ja het is allemaal niet te begrijpen , en ik geloof ook zeker dat het zeer doet als je iemand nee moet verkopen , maar ben blij dat het verder goed gaat , veel succes en sterkte
Gods zegen toegewenst .
Liefs
Papa -
25 Februari 2014 - 20:45
AJ En Marianne:
Lieve allemaal,
Je kunt het heel goed beschrijven Remco. Maar dat komt misschien omdat ik er geweest ben. Wat fijn dat jullie er zulk mooi werk kunnen doen. Geniet nog maar de laatste dagen van 'oma'.
Hartelijke groetjes en sterkte met alles.
AJ en Marianne -
26 Februari 2014 - 11:40
Ellen:
wat zijn je verhalen toch super om te lezen! het is net of je ons even meeneemt en we daar gewoon even zijn!
goed dat je zegt dat je moet kijken naar wat je wel kunt doen, er zullen zoveel kinderen nood hebben daar, dat je vast en zeker vaker een "nee' zal moeten "verkopen".......ik kan me voorstellen dat je hart breekt als je een moeder voor je hebt zitten die haar kind een goede toekomst wil geven.....
wat doen jullie goed werk, echt diep respect!
geniet er heerlijk van dat de moeder van Joanne er is!!
liefs Pieter& Ellen& Esther& Lisa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
