Geen dag hetzelfde.

Om 6 uur gaat de wekker, het startsein van een nieuwe dag die op het punt staat te beginnen. Het is vrijdag 28 maart. We ontbijten gezellig met z’n allen waarna vervolgens om half 7 Finn’s schoolbus al toeterend weer de straat inrijdt. Finn springt blij op en geeft iedereen, inclusief Rogers onze nachtwaker die inmiddels deel van de familie is geworden, een dikke knuffel. Vervolgens rent hij enthousiast richting de wachtende bus waar hij vrolijk “morning!” roept naar de buschauffeur. De chauffeur groet vriendelijk terug en samen met zijn vriendjes gaat Finn weer op weg naar een nieuwe schooldag. Noa maakt zich samen met Joanne en mij gereed om een uur later ook te kunnen vertrekken naar Home Sweet Home.

Ik geef vandaag les aan P4 (groep 6) en Joanne neemt de les over van Wijnand, een vrijwilliger, en zal P3 (groep 5) voor haar rekening nemen. Ook staat er vandaag om 10 uur een sollicitatiegesprek op het programma voor een nieuwe medewerker van de daycare die een andere medewerker, die helaas ontslagen zal worden, moet gaan vervangen. De huidige medewerker wordt nog wel eens slapend op de groep gevonden en kan zo onmogelijk haar taak op deze zware groep vervullen.
Om 8 uur starten de lessen. Tot zover loopt alles zoals iedere vrijdag.

Dan is het 10 uur. De kinderen hebben gezamenlijk gymles en omdat ik samen met Joanne het sollicitatiegesprek zou doen heb ik Paulien, een andere vrijwilliger, gevraagd de gymles vandaag te organiseren. Na een uur is de gymles afgelopen maar is onze sollicitant nog niet komen opdagen. Heel vreemd is dat niet want afspraken nakomen in Uganda is voor heel veel Ugandezen erg moeilijk. Er zit niets anders op dan maar weer doorgaan met de lessen. Engels staat op het programma. Maar plotseling halverwege de les is daar dan toch onze sollicitant. Om het gesprek te kunnen doen, vragen we de kinderen even iets voor zichzelf te gaan doen. Tijdens het sollicitatiegesprek komt ook Zenon nog even langs om wat financiën te regelen voodat hij samen met Suzan en de kids naar een bruiloft vertrekt in Gulu wat op een afstand van 10 uur rijden ligt. De sollicitatie gaat verder goed en als het aan ons ligt is Deo aangenomen. Hij vertelt ons spoedig te laten weten of hij het ook ziet zitten de functie te gaan vervullen.

Nadat we nog even aan de engelse les hebben gewerkt is het alweer tijd voor de lunch. Met z’n allen eten we posho (gekookte gestampte mais) en beans (bruine bonen). In het begin moest Noa niets van dit eten weten maar inmiddels vindt ze het zo lekker dat ze iedere keer vraagt”: Can I have more please?”.

Met een goed gevulde maag kunnen we beginnen aan het 2e deel van de dag. P3 is vroeg klaar op vrijdag en Joanne gaat dan ook naar huis om op tijd te kunnen zijn voor Finn die rond 2 uur weer terug wordt gebracht uit school. Noa besluit samen met mij achter te blijven. Dan kan ze lekker nog even met haar vriendinnetjes spelen die ook vrij zijn. Ik begin met P4 aan de scheikundeles nog niet wetende dat deze les onverhoopt snel gestaakt zal moeten worden.

Josephine een medewerker van de daycare komt vertellen dat Alinda erg ziek is. Alinda, een meervoudig gehandicapt meisje, is 2 weken geleden op verzoek van een andere instantie voor 6 maanden bij Home Sweet Home geplaatst om aan te sterken. Op de dag dat zij gebracht werd was zij 8 jaar en woog ze slechts 11 kilo! Geen wonder dat ze vatbaar is voor allerlei infecties en snel ziek is. Om elk risico uit te sluiten, besluiten we in overleg met Suzan naar de kliniek in Jinja te gaan voor onderzoek. Ik vertel de kinderen dat de middaglessen helaas niet door kunnen gaan en ze dus de middag vrij zijn. Ik verwacht dat ze blij zullen zijn met dit nieuws maar het tegenovergestelde blijkt waar. Ze vinden het jammer dat ze nu geen scheikunde en religie hebben!

Joanne komt samen met Finn weer terug naar Home Seet Home om vervolgens met Alinda te kunnen vertrekken naar de kliniek. Eenmaal aangekomen in de kliniek zit ik even alleen met Alinda. Alinda ligt met haar schamele 11 kilo op een veels te groot bed wachtend op de dokter. Ik pak haar hand vast waarop ze me aankijkt en even naar me lacht. Een nieuw kostbaar moment is geboren en ik sluit deze dan ook op in mijn hart. Na een tijdje komt de dokter. Uit bloedonderzoek blijkt dat Alinda een bacteriële infectie heeft. Ze krijgt direct anti-biotica toegediend. De komende 2 dagen zal ze dit herhaald toegedient krijgen en dan zou het beter moeten gaan. De volgende dag ziet Alinda er al weer wonderbaarlijk veel beter uit. Ze heeft goed gegeten en gedronken. Inmiddels hebben we voor Alinda speciale voeding gekregen en weegt ze na 2 weken al 13 kilo! Over 2 weken is haar streefgewicht vastgesteld op 15 kilo. Tijdens de 2-wekelijkse controle zal moeten blijken of ze dat heeft gehaald. Wij hebben er alle vertrouwen in dat ze weer helemaal zal gaan aansterken. Ze eet en drinkt super goed en ziet er echt al veel beter uit dan toen zij 2 weken geleden binnen werd gebracht. Een groot compliment en alle respect ook voor de medewerkers van Home Sweet Home die Alinda verzorgen. Met veel liefde en aandacht krijgt zij de aandacht die elk kind verdient!

De moeder van Alinda wordt tegelijkertijd ook voorbereid op de terugkomst van Alinda. Er wordt haar geleerd hoe ze om moet gaan met haar gehandicapte dochter zodat de zorg na 6 maanden weer gewoon kan worden overgedragen aan haar moeder.

Moe maar voldaan gaan we ’s avonds weer naar huis waar Noa en Finn meteen hun bed induiken. De werkdag is voorbij... En o ja, die nieuwe medewerker, die heeft de baan aangenomen! En dat betekent helaas automatisch ook dat de ander is ontslagen. Dat was niet makkelijk en niet leuk, maar jammer genoeg soms noodzakelijk...

Op het moment van schrijven zitten we onverwacht in Nederland! Dankzij lieve mensen hebben we de kans gekregen om 4 weken over te kunnen komen. Deze kans hebben we natuurlijk met beide handen aangegrepen. Want alhoewel alles met ons goed gaat in Uganda, wordt het gemis van familie en vrienden met de dag groter. Wil je weten hoe het ons vergaat in Oeganda en dan niet alleen vanuit de nieuwsbrieven dan ben je van harte welkom op zondag 27 april in de evangelische Cama gemeente in Aalsmeer óf op zondag 4 mei in de evangelische gemeente de Brug in Nieuwkoop waar we een presentatie zullen houden.
Hopelijk tot dan!

Liefs familie Kwint.