"Little" Tracy

Het is donderdag. De dag verloopt zoals de meeste donderdagen. Zenon en Suzan zijn vrij vandaag en ik ben daarom de hele dag aanwezig bij Home Sweet Home. ’s Morgens werk ik de administratie bij en dan is het al weer tijd voor de lunch.

Ook de lunch is niet verrassend. Ik krijg zoals gebruikelijk van Claire mijn bordje posho en beans aangereikt en neem aan tafel mijn plaats in tussen Nicolas en Anna. Kaloli krijgt de opdracht om voor ons te bidden en vervult die rol zoals altijd weer perfect. Als een sneltrein dreunt hij wat zinnen in het luganda op en eindigt hij met een overtuigend AMEN! Iedereen geniet van de lunch. De volle monden zorgen ervoor dat dit half uurtje zo ongeveer het enige moment van de dag is dat er een oase van rust heerst.

Wanneer ik na de lunch van binnen naar buiten loop zie ik dat er tijdens de lunch bezoekers hebben plaatsgenomen op de zitbank die op de veranda staat. Achter de vrouw staat een klein meisje die voorzichtig langs haar heen kijkt om een glimp van die blanke man op te kunnen vangen. Haar nieuwsgierigheid wint het van haar angst en langzaam maar zeker komt ze steeds verder achter de vrouw vandaan. Maar iedere keer als ik te dichtbij kom of als ik haar aankijk om iets tegen haar te zeggen, schiet ze we weer veilig terug achter de rug van de vrouw. Ze is zichtbaar bang voor blanke mensen, iets waar we wel aan gewend zijn geraakt na het bezoeken van een aantal afgelegen dorpjes. Ook in deze dorpjes, waar bijna nooit blanken komen, kijken de kinderen vaak eerst verschrikt en rennen sommigen zelfs weg als je toenadering zoekt. Het kost dus even tijd om het vetrouwen van deze kinderen uiteindelijk voor je te winnen. De vrouw blijkt Tracy d’r moeder te zijn. Ze heeft gehoor gegeven aan de oproep van de dorpsradio. Via de dorpsradio hebben we een oproep gedaan aan bewoners die kinderen met een handicap hebben. We hebben ze onze diensten aangeboden en aangegeven dat ze langs kunnen komen voor een intake gesprek. Tracy is 2 jaar en heeft het syndroom van down. Haar gezicht verraadt dat het een ontzettend lief meisje is!

Omdat de intake op dit moment niet goed uitkomt besluiten we met grote Tracy, een medewerker van de daycare, de dag erna de intake bij kleine Tracy thuis te doen. Grote Tracy gaat altijd mee omdat de meeste dorpsbewoners hier slecht of helemaal geen engels spreken. En ons Luganda is nog slechter dan het steenkolen engels van Louis van Gaal. De moeder blijkt Harriet te heten. Ze geeft aan naast kleine Tracy nog 7! andere kinderen te hebben. Alle kinderen gaan naar school behalve de oudste zoon. Hij is op zoek naar werk. Omdat we er toch zijn tijdens een huisbezoek kijken we ook altijd meteen even naar de woonomstandigheden. Ook die zijn prima in orde. Harriet woont in een degelijk huisje die groot genoeg is voor haar en haar kinderen. Alles prima voor elkaar dus. Nadat we afgesproken hebben dat kleine Tracy maandag voor het eerst naar de daycare kan komen, keren we tevreden terug. In haar eerste week verliest kleine Tracy al heel snel haar angst voor blanken en loopt ze, nieuwsgierig als ze is, vrolijk overal rond.

Maar dan slaat een week later het noodlot toe. Het bericht bereikt ons dat Harriet samen met al haar kinderen het huis uit is gezet. Grote Tracy heeft gesproken met Harriet en uit dat gesprek is duidelijk geworden dat het gezin kosteloos in het huis mocht wonen. De eigenaar van het huis woont in Kampala. Wat je vaak ziet is dat huiseigenaren mensen gratis in hun huizen laten wonen om zo via hun een oogje in het zeil te kunnen houden. De huiseigenaar heeft, helaas voor de familie van Harriet, plotseling besloten het huisje te verkopen. De nieuwe eigenaar laat Harriet weten het huisje zelf te gaan gebruiken. En dus sta je van de één op andere dag op straat met je 8 kinderen. Momenteel zit de familie in een huisje dat ook weer aan iemand anders toebehoort. De eigenaar weet niet dat zijn huis momenteel door haar wordt bewoont. Ook deze man woont in Kampala. Hij heeft dit huisje aangeschaft om in te verblijven als hij zijn moeder, die in hetzelfde dorp woont, wil bezoeken. Deze moeder heeft tegen Harriet gezegd dat ze tijdelijk wel in het huisje kan. Dit heeft ze echter niet tegen haar zoon gezegd omdat hij niet wil dat er iemand in het huis verblijft. Een riskante situatie dus... De moeder van de huiseigenaar heeft haar dan ook met klem verteld dat het echt maar tijdelijk is, voor een aantal weken. Maar wat daarna? Dan staat ze weer op straat met haar kinderen.

Nu heeft Harriet van haar ex-man ooit een stuk land gekregen in hetzelfde dorp. Tot nu toe heeft ze daar nog weinig mee kunnen doen. De grond is alleen nog maar gebruikt door haar oudste zoon om bakstenen van te maken. Op deze manier konden ze een beetje geld verdienen. Er was dus naast een stuk land ook nog een restant niet verkochte bakstenen over waar mee gebouwd kon worden. Maar met alleen stenen bouw je geen huis...

Met deze informatie op zak zijn we verder gaan kijken of we iets voor deze familie konden betekenen. We zijn gaan onderzoeken hoe het mogelijk was dat de kinderen wel naar een redelijk goede school konden. Wie betaalde dat? Harriet kon dat onmogelijk zelf betalen. Zij verdient slechts een schamel loontje met grond uitgraven. En haar oudste zoon zat nog zonder werk en kreeg de bakstenen niet meer verkocht. Het verbaasde ons daarom ook niet toen we van grote Tracy hoorde dat de kinderen gesponsord werden door een andere organisatie. We hebben contact gezocht met de bewuste organisatie genaamd Amazima Ministries. De organisatie is opgericht door een jonge amerikaanse vrouw, Katie. Geen onbekende van ons aangezien veel van haar kinderen bij Noa op school zitten. Bij haar hebben we onze zorg over deze familie uitgesproken. De dagen erna hebben we hebben via Katie veel informatie gekregen en dit bevestigde nog maar eens de belabberde situatie van Harriet en haar 8 kinderen nu ze geen woning meer hebben. Omdat Amazima Ministries geen woningen financiert zijn we weer verder gaan zoeken...

Gelukkig kunnen we ons vaak beroepen op het eeuwen oude spreekwoord:”als de nood het hoogst is, is de redding nabij!” En ook deze keer komt de hulp uit onverwachtse hoek!

Vlak nadat Jamina en Willeke weer veilig terug gekomen waren in Nederland kregen ze goed nieuws van het coöperatiefonds van de Rabobank. De meiden hebben door hun enthousiaste verhalen ervoor gezorgd dat Rabobank Regio Schiphol heeft besloten om bij hoge uitzondering een uitkering te doen vanuit het coöpeartiefonds! Over de bestemming van dit geld hebben wij natuurlijk niet heel lang hoeven nadenken.

Direct hebben we Harriet vertelt dat we haar familie gaan helpen met het bouwen van een nieuwe woning. Een eigen plek helemaal van henzelf waar ze nooit meer uitgezet kunnen worden. Samen zijn we naar het stuk land gelopen om te kijken waar gebouwd moest gaan worden. Vol trots liet ze ons het stuk land zien. Een prachtig en groot stuk land met een nog mooier uitzicht op wat bergen. Bijna had ze haar land verkocht om, ook weer tijdelijk, iets te kunnen huren. We hebben Patrick onze huisaannemer weer uitgenodigd en die kon meteen de dag erna al beginnen met bouwen. Als we samen teruglopen geeft ze aan ontzettend dankbaar te zijn voor de hulp die haar geboden wordt vanuit Nederland.
We zijn op onze beurt de Rabobank (opnieuw) ontzettend danbaar voor hun besluit geld vrij te maken voor The Pearls of Africa. Dankzij deze gift slaapt een hele familie binnenkort zonder zorgen in een hele nieuwe woning!

Ook Noa en Finn hebben hun “steentje” letterlijk en figuurlijk bijgedragen. Bewapend met helm en gereedschapskist hebben ze het team van Patrick enorm goed geholpen! We vinden het erg belangrijk om onze kinderen naar projecten als deze mee te nemen om te ‘helpen’. Ze leren hierdoor een aantal waardevolle lessen. Ten eerste, wees dankbaar met alles wat je hebt. Wees dankbaar dat je wieg in Nederland heeft gestaan en tenslotte help diegene wiens wieg toevallig niet in Nederland heeft gestaan.

Voor de meeste van jullie zal de vakantie op het punt van beginnen staan. Wij willen jullie vanuit hier een hele fijne vakantie toewensen. Geniet van de welverdiende rust!

Liefs,
Familie Kwint

Meer weten over The Pearls of Africa? Surf naar www.thepearlsofafrica.nl of like ons op facebook: www.facebook.com/thepearlsofafrica
Wilt u het werk van The Pearls of Africa steunen? Klik dan op de button “word nu donateur” op de website. Heel erg bedankt namens de mensen hier!