Vooruitgang
Door: Remco
Blijf op de hoogte en volg Familie
24 Juli 2014 | Oeganda, Jinja
De dag begint prachtig! Na een aantal dagen met veel bewolking, wind en af en toe regen schijnt de zon nu volop. Ik besluit vandaag aan de nieuwste nieuwsbrief te gaan werken. Normaal doe ik dat thuis maar door deze prachtige ochtend kon ik de verleiding niet weerstaan om naar buiten te gaan. Dus ik heb mijn spullen gepakt en zit nu heerlijk bij ‘Kingfisher’, een prachtige plek pal aan het Victoriameer, aan de nieuwsbrief te werken.
Terwijl de talrijke verschillende soorten vogeltjes allerlei melodieën fluiten zie ik de laatste vissersbootjes voor de laatste keer hun netten ophalen om zich hopelijk met een goede vangst klaar te maken voor hun terugkeer naar huis. Even vergeet ik dat ik samen met mijn mooie gezin werkzaam ben in een 3e wereld land waar een “goede vangst” niet altijd even vanzelfsprekend is...
Afgelopen weekend heb ik mijn verjaardag mogen vieren hier in Uganda. Tijdens deze dagen voel je weer even het gemis van je familie en vrienden om je heen. Desondanks was het gezellig. Samen met Joanne, Noa en Finn en mijn nieuwe ugandese vriendjes hebben we een leuke tijd gehad waarin we veel leuke dingen hebben gedaan. In plaats van ‘iets leuks te kopen’ besloot ik van het geld wat jullie voor mijn verjaardag hebben geschonken iets leuks te doen. We hebben genoten van elkaar én van de Uganda Cranes (het nationale voetbalelftal). Afgelopen zaterdag hebben we gezien hoe Uganda een goede stap heeft gezet richting de African Cup of Nations welke wordt gehouden in Marokko in 2015. Ze versloegen Mauritanië met 2-0 en hebben zich hiermee een goede positie verschaft voor de uitwedstrijd over 2 weken. Hopelijk zetten zij hiermee de trent voor heel Uganda; vooruitgang!
In het stadion is meteen ook weer het contrast zichtbaar tussen de rijke ugandezen die zich een voetbalkaartje kunnen veroorloven én de straatkinderen van Kampala die gratis net zoals ieder ander kind naar binnen mogen. Opzichtig cirkelen ze als hongerige wolven om je heen wachtend om toe te slaan en je te beroven van je kostbare spullen. Een heel naar gevoel, maar ik kan het ze nauwelijks kwalijk nemen, dit is hun idee van vooruitgang. Zij hopen deze dag net als iedereen op een goede vangst om zo te kunnen overleven in de straten van Kampala.
Vooruitgang past zeker ook bij Noa en Finn. Wat zijn we ontzettend trots op onze kanjers! Voor Noa hebben we na alles goed te hebben overwogen, gekozen voor een nieuwe school genaamd ‘kilombera’. Deze school is 2 jaar geleden opgezet door een amerikaanse vrouw die hiermee inspeelde op de vraag naar goed internationaal onderwijs tegen een lage vergoeding. Ervaren leraressen uit zowel Amerika als Uganda geven les aan kinderen van ouders die langdurig in Uganda verblijven. Naast ervaren leerkrachten heeft deze schoolkeuze als voordeel dat ze nu vriendschap kan gaan opbouwen met haar ‘lotgenoten’, kinderen die in hetzelfde schuitje zitten omdat hun ouders hebben besloten voor langere tijd in Uganda te gaan wonen. Maar om te worden toegelaten tot grade 2, (groep 4) moest ze eerst wel even laten zien of ze het niveau wel aankon. Een test moest uitwijzen of haar kennis van vooral de engelse taal voldoende zou zijn om frustaties in grade 2 te voorkomen. We waren best wel een beetje gespannen naar de uitslag van deze test. Onnodig achteraf want onze kanjer heeft de test met vlag en wimpel doostaan. Ongelovelijk knap wanneer je bedenkt dat ze een aantal maanden gemist heeft van grade 1 vanwege onze verhuizing én vakanties die niet gelijk met elkaar lopen. En te weten dat alle leerstof in de afgelopen maanden in een voor haar vreemde taal was maakt ons ontzettend trots.
Ook Finn gaat met grote sprongen vooruit. Hij begint zich aardig te redden in het engels. Het gevaar bij hem is dat zijn nederlandse taal dreigt te verzwakken. Onlangs wist hij bijvoorbeeld niet meer dat ‘a monkey’ in het nederlands ‘een aap’ genoemd wordt. Ook kan hij, op zijn nog geen 4 jarige leeftijd, de cijfers 1 t/m 10 én de meeste cijfers schrijven en benoemen in zowel het nederlands als het engels. We zijn bovenal trots dat ze zich zo goed weten te mengen met iedereen hier in Uganda. Voor ons opnieuw een bevestiging dat we momenteel op onze plek zitten.
Ook in Home Sweet Home land staan er veranderingen op stapel. Het blijkt achteraf lastig om de kinderen zelf les te blijven geven. Daarom hebben Zenon en Suzan toch besloten de kinderen weer naar school te laten gaan. Wel een andere school dan voorheen. Deze nieuwe school staat goed aangeschreven in Uganda en we hopen daarom dan ook dat ze snel vooruit zullen gaan. Door deze verandering ontstaat er meer ruimte om ons meer te gaan focussen op de daycare. Momenteel is Irene, een nieuwe vrijwilligster, samen met Suzan bezig om de opzet van de daycare aan te passen. Dit met als doel ervoor te zorgen dat de kinderen meer geprikkeld zullen worden om verschillende dingen te doen. Met meer creativiteit hopen we dat de kwaliteit van de daycare vooruit zal gaan en de kinderen nog meer plezier zullen gaan hebben dan dat ze nu al hebben. Een mooie uitdaging voor Irene die een pedagogische opleiding volgt en super enthousiast is om dit op te pakken.
Afgelopen weken zijn er op het terrein van Home Sweet Home verschillende grote gaten gegraven. In deze grote gaten komen binnenkort watertanks die ervoor moeten zorgen dat Home Sweet Home niet langer meer afhankelijk blijft van de watermaatschappij. Iedere maand hebben we een hoge waterrekening omdat er veel water wordt gebruikt. De besparing die we hiermee realiseren is van harte welkom in een tijd waarin de giften teruglopen. We zijn daarom ook het bedrijf die dit heeft mogelijk gemaakt ontzettend dankbaar hiervoor.
Er zit eindelijk ook vooruitgang in onze werkvergunning. Alle documenten, en dat zijn er echt heel veel!, zijn klaar en op dit moment onderweg naar Kampala waar het ministerie van immigratie zijn goedkeuring moet gaan verlenen. Spannend omdat ons verblijf hier mede van afhangt. Wanneer het ministerie zijn goedkeuring verleent mogen we de komende 2 jaar in Uganda ons werk blijven doen. Het besluit kan, zoals veel dingen in Uganda, wel even op zich laten wachten maar als er nieuws is dan laten we het jullie direct weten uiteraard.
Buiten het weeshuis en dagopvang om proberen we ook individueel mensen vooruit te helpen om in de toekomst een ‘goede vangst’ te kunnen realiseren. We bereiden ze nu voor om hun netten te maken zodat ze straks, wanneer de netten klaar zijn, kunnen gaan uitvaren om vis te gaan vangen.
Zo is Rogers vorige week begonnen met zijn opleiding tot engineer. Een aantal jaar geleden heeft hij door geldgebrek noodgedwongen zijn middelbare school moeten staken. Zijn moeder was niet meer in staat om zijn schoolgeld te betalen. Hij is daarom ontzettend dankbaar en blij dat hij dankzij hulp van sponsoren uit Nederland nu alsnog de kans krijgt om een mooie toekomst tegemoet te gaan. Rogers heeft alles heel goed doordacht van te voren. Een aantal maanden geleden vroeg ik hem al als hij een opleiding zou willen doen welke opleiding dit dan zou zijn. Hij gaf toen aan dat zijn hart ligt bij lesgeven of medsiche hulpverlening. Maar als hij mocht kiezen dan zou hij toch de opleiding tot engineer willen doen. Niet begrijpend vroeg ik hem waarom? Hij gaf mij als antwoord omdat daar de meeste kansen liggen om aan de slag te gaan. Hierin laat hij zien dat hij echt bezig is met vooruit te denken. Vooruit denken is iets wat veel ugandezen simpelweg niet kunnen omdat ze dat of niet hebben geleerd of omdat ze vooral bezig zijn te overleven. Maar Rogers is heel serieus en daarom weten we ook zeker dat hij er zal komen!
Paulien onze ‘buurvrouw’ heeft afgelopen maand de tijd genomen om na te denken wat ze met een eventueel microkrediet zou gaan willen doen. Na onze vorige nieuwsbrief zijn er reacties gekomen van mensen die bereid zijn Paulien aan een microkrediet te willen helpen. Ontzettend gaaf natuurlijk! Ook zij heeft net als Rogers weloverwogen een beslissing genomen en wil dolgraag haar eigen ‘stationary’ beginnen. Dit is een winkeltje waar je documenten kunt laten kopiëren en printen. Ook verkopen ze in deze winkeltjes allerlei dingen zoals pennen, potloden etc. Je kunt het vergelijken met onze vroegere tabakswinkeltjes. Bij ons in Nederland overbodig geworden maar hier, in een in ontwikkeling zijnde Uganda, booming business. Ze heeft ook weloverwogen een locatie gekozen net buiten de stad Jinja op een plek waar veel mensen voorbij komen. Deze plek is qua huur goedkoper en er zit veel minder concurrentie. Andere sponsoren hebben dus door het verstrekken van een microkrediet mogelijk gemaakt dat ook Paulien kan gaan werken aan een mooie toekomst. Momenteel woont Paulien met haar ouders, haar broers en zussen die ook op hun beurt weer kinderen hebben in een klein huisje in onze straat. Op haar uitnodiging zijn we een keer gaan kijken bij haar thuis. Het huisje is net groot genoeg om met zijn allen in te kunnen slapen. Zij aan zij liggen ze op de grond (zonder matras). Koken doen ze buiten in een grote pan met daaronder brandend hout. Het zou toch onwijs mooi zijn als ze straks met haar zelf verdiende inkomsten een eigen plekje kan gaan zoeken voor haarzelf en haar zoontje Elijah, en daarnaast ook nog voor de rest van de familie kan gaan zorgen.
Laten we hopen en vurig bidden dat deze 2 mensen straks als het tijd is om de netten uit te gooien heel veel vis zullen vangen!
We wensen iedereen die op vakantie gaat een behouden vaart en geniet van de zomervakantie!
Terwijl de talrijke verschillende soorten vogeltjes allerlei melodieën fluiten zie ik de laatste vissersbootjes voor de laatste keer hun netten ophalen om zich hopelijk met een goede vangst klaar te maken voor hun terugkeer naar huis. Even vergeet ik dat ik samen met mijn mooie gezin werkzaam ben in een 3e wereld land waar een “goede vangst” niet altijd even vanzelfsprekend is...
Afgelopen weekend heb ik mijn verjaardag mogen vieren hier in Uganda. Tijdens deze dagen voel je weer even het gemis van je familie en vrienden om je heen. Desondanks was het gezellig. Samen met Joanne, Noa en Finn en mijn nieuwe ugandese vriendjes hebben we een leuke tijd gehad waarin we veel leuke dingen hebben gedaan. In plaats van ‘iets leuks te kopen’ besloot ik van het geld wat jullie voor mijn verjaardag hebben geschonken iets leuks te doen. We hebben genoten van elkaar én van de Uganda Cranes (het nationale voetbalelftal). Afgelopen zaterdag hebben we gezien hoe Uganda een goede stap heeft gezet richting de African Cup of Nations welke wordt gehouden in Marokko in 2015. Ze versloegen Mauritanië met 2-0 en hebben zich hiermee een goede positie verschaft voor de uitwedstrijd over 2 weken. Hopelijk zetten zij hiermee de trent voor heel Uganda; vooruitgang!
In het stadion is meteen ook weer het contrast zichtbaar tussen de rijke ugandezen die zich een voetbalkaartje kunnen veroorloven én de straatkinderen van Kampala die gratis net zoals ieder ander kind naar binnen mogen. Opzichtig cirkelen ze als hongerige wolven om je heen wachtend om toe te slaan en je te beroven van je kostbare spullen. Een heel naar gevoel, maar ik kan het ze nauwelijks kwalijk nemen, dit is hun idee van vooruitgang. Zij hopen deze dag net als iedereen op een goede vangst om zo te kunnen overleven in de straten van Kampala.
Vooruitgang past zeker ook bij Noa en Finn. Wat zijn we ontzettend trots op onze kanjers! Voor Noa hebben we na alles goed te hebben overwogen, gekozen voor een nieuwe school genaamd ‘kilombera’. Deze school is 2 jaar geleden opgezet door een amerikaanse vrouw die hiermee inspeelde op de vraag naar goed internationaal onderwijs tegen een lage vergoeding. Ervaren leraressen uit zowel Amerika als Uganda geven les aan kinderen van ouders die langdurig in Uganda verblijven. Naast ervaren leerkrachten heeft deze schoolkeuze als voordeel dat ze nu vriendschap kan gaan opbouwen met haar ‘lotgenoten’, kinderen die in hetzelfde schuitje zitten omdat hun ouders hebben besloten voor langere tijd in Uganda te gaan wonen. Maar om te worden toegelaten tot grade 2, (groep 4) moest ze eerst wel even laten zien of ze het niveau wel aankon. Een test moest uitwijzen of haar kennis van vooral de engelse taal voldoende zou zijn om frustaties in grade 2 te voorkomen. We waren best wel een beetje gespannen naar de uitslag van deze test. Onnodig achteraf want onze kanjer heeft de test met vlag en wimpel doostaan. Ongelovelijk knap wanneer je bedenkt dat ze een aantal maanden gemist heeft van grade 1 vanwege onze verhuizing én vakanties die niet gelijk met elkaar lopen. En te weten dat alle leerstof in de afgelopen maanden in een voor haar vreemde taal was maakt ons ontzettend trots.
Ook Finn gaat met grote sprongen vooruit. Hij begint zich aardig te redden in het engels. Het gevaar bij hem is dat zijn nederlandse taal dreigt te verzwakken. Onlangs wist hij bijvoorbeeld niet meer dat ‘a monkey’ in het nederlands ‘een aap’ genoemd wordt. Ook kan hij, op zijn nog geen 4 jarige leeftijd, de cijfers 1 t/m 10 én de meeste cijfers schrijven en benoemen in zowel het nederlands als het engels. We zijn bovenal trots dat ze zich zo goed weten te mengen met iedereen hier in Uganda. Voor ons opnieuw een bevestiging dat we momenteel op onze plek zitten.
Ook in Home Sweet Home land staan er veranderingen op stapel. Het blijkt achteraf lastig om de kinderen zelf les te blijven geven. Daarom hebben Zenon en Suzan toch besloten de kinderen weer naar school te laten gaan. Wel een andere school dan voorheen. Deze nieuwe school staat goed aangeschreven in Uganda en we hopen daarom dan ook dat ze snel vooruit zullen gaan. Door deze verandering ontstaat er meer ruimte om ons meer te gaan focussen op de daycare. Momenteel is Irene, een nieuwe vrijwilligster, samen met Suzan bezig om de opzet van de daycare aan te passen. Dit met als doel ervoor te zorgen dat de kinderen meer geprikkeld zullen worden om verschillende dingen te doen. Met meer creativiteit hopen we dat de kwaliteit van de daycare vooruit zal gaan en de kinderen nog meer plezier zullen gaan hebben dan dat ze nu al hebben. Een mooie uitdaging voor Irene die een pedagogische opleiding volgt en super enthousiast is om dit op te pakken.
Afgelopen weken zijn er op het terrein van Home Sweet Home verschillende grote gaten gegraven. In deze grote gaten komen binnenkort watertanks die ervoor moeten zorgen dat Home Sweet Home niet langer meer afhankelijk blijft van de watermaatschappij. Iedere maand hebben we een hoge waterrekening omdat er veel water wordt gebruikt. De besparing die we hiermee realiseren is van harte welkom in een tijd waarin de giften teruglopen. We zijn daarom ook het bedrijf die dit heeft mogelijk gemaakt ontzettend dankbaar hiervoor.
Er zit eindelijk ook vooruitgang in onze werkvergunning. Alle documenten, en dat zijn er echt heel veel!, zijn klaar en op dit moment onderweg naar Kampala waar het ministerie van immigratie zijn goedkeuring moet gaan verlenen. Spannend omdat ons verblijf hier mede van afhangt. Wanneer het ministerie zijn goedkeuring verleent mogen we de komende 2 jaar in Uganda ons werk blijven doen. Het besluit kan, zoals veel dingen in Uganda, wel even op zich laten wachten maar als er nieuws is dan laten we het jullie direct weten uiteraard.
Buiten het weeshuis en dagopvang om proberen we ook individueel mensen vooruit te helpen om in de toekomst een ‘goede vangst’ te kunnen realiseren. We bereiden ze nu voor om hun netten te maken zodat ze straks, wanneer de netten klaar zijn, kunnen gaan uitvaren om vis te gaan vangen.
Zo is Rogers vorige week begonnen met zijn opleiding tot engineer. Een aantal jaar geleden heeft hij door geldgebrek noodgedwongen zijn middelbare school moeten staken. Zijn moeder was niet meer in staat om zijn schoolgeld te betalen. Hij is daarom ontzettend dankbaar en blij dat hij dankzij hulp van sponsoren uit Nederland nu alsnog de kans krijgt om een mooie toekomst tegemoet te gaan. Rogers heeft alles heel goed doordacht van te voren. Een aantal maanden geleden vroeg ik hem al als hij een opleiding zou willen doen welke opleiding dit dan zou zijn. Hij gaf toen aan dat zijn hart ligt bij lesgeven of medsiche hulpverlening. Maar als hij mocht kiezen dan zou hij toch de opleiding tot engineer willen doen. Niet begrijpend vroeg ik hem waarom? Hij gaf mij als antwoord omdat daar de meeste kansen liggen om aan de slag te gaan. Hierin laat hij zien dat hij echt bezig is met vooruit te denken. Vooruit denken is iets wat veel ugandezen simpelweg niet kunnen omdat ze dat of niet hebben geleerd of omdat ze vooral bezig zijn te overleven. Maar Rogers is heel serieus en daarom weten we ook zeker dat hij er zal komen!
Paulien onze ‘buurvrouw’ heeft afgelopen maand de tijd genomen om na te denken wat ze met een eventueel microkrediet zou gaan willen doen. Na onze vorige nieuwsbrief zijn er reacties gekomen van mensen die bereid zijn Paulien aan een microkrediet te willen helpen. Ontzettend gaaf natuurlijk! Ook zij heeft net als Rogers weloverwogen een beslissing genomen en wil dolgraag haar eigen ‘stationary’ beginnen. Dit is een winkeltje waar je documenten kunt laten kopiëren en printen. Ook verkopen ze in deze winkeltjes allerlei dingen zoals pennen, potloden etc. Je kunt het vergelijken met onze vroegere tabakswinkeltjes. Bij ons in Nederland overbodig geworden maar hier, in een in ontwikkeling zijnde Uganda, booming business. Ze heeft ook weloverwogen een locatie gekozen net buiten de stad Jinja op een plek waar veel mensen voorbij komen. Deze plek is qua huur goedkoper en er zit veel minder concurrentie. Andere sponsoren hebben dus door het verstrekken van een microkrediet mogelijk gemaakt dat ook Paulien kan gaan werken aan een mooie toekomst. Momenteel woont Paulien met haar ouders, haar broers en zussen die ook op hun beurt weer kinderen hebben in een klein huisje in onze straat. Op haar uitnodiging zijn we een keer gaan kijken bij haar thuis. Het huisje is net groot genoeg om met zijn allen in te kunnen slapen. Zij aan zij liggen ze op de grond (zonder matras). Koken doen ze buiten in een grote pan met daaronder brandend hout. Het zou toch onwijs mooi zijn als ze straks met haar zelf verdiende inkomsten een eigen plekje kan gaan zoeken voor haarzelf en haar zoontje Elijah, en daarnaast ook nog voor de rest van de familie kan gaan zorgen.
Laten we hopen en vurig bidden dat deze 2 mensen straks als het tijd is om de netten uit te gooien heel veel vis zullen vangen!
We wensen iedereen die op vakantie gaat een behouden vaart en geniet van de zomervakantie!
-
24 Juli 2014 - 19:06
Ilse:
Wat zijn jullie toch een kanjers! Niet alleen de kids. Wat mooi dat jullie zo van betekenis kunnen zijn voor de omgeving waar God jullie nu geplaatst heeft. Door jouw verhaal zie ik echt Gods zegen op jullie beslissing, toewijding en opofferingen om mensen en kinderen in Oeganda vooruit te helpen. Trots op jullie!! -
24 Juli 2014 - 21:42
Wilma:
Dank je wel voor wederom een prachtig verhaal. -
24 Juli 2014 - 22:28
Tjarda:
Dank je wel Remco voor dit beeld wat je schetst. Mooi om te zien dat er vooruitgang is, in levens van mensen, door hulp van anderen. Dat is Gods koninkrijk hier op aarde. -
24 Juli 2014 - 23:01
Nel Zwarts:
Prachtig, duidelijk verhaal! Mooi werk doen jullie! Xxx -
24 Juli 2014 - 23:17
John Zwarts:
Lieve kinderen,
Hoe moeilijk het ook is om jullie te hebben moeten loslaten kunnen we niet anders zeggen dan dat we ontzettend trots zijn op jullie. Heel goed om dit soort verhalen te blijven vertellen zodat we een goed beeld krijgen van jullie leven en activiteiten.
Natuurlijk zijn we ongelofelijk trots op onze kleinkinderen Noa en Finn die het zo goed doen op school en heerlijk dat Noa naar een "echte" school gaat met vriendjes en een echte schoolomgeving.
Natuurlijk hebben we geen echt idee hoe het is om te leven in een land als Oeganda, maar door jouw verhalen Rem krijgen we toch een beetje beeld van wat jullie daar allemaal meemaken en waar jullie mee te maken krijgen.
Ook al is de afstand fysiek niet zomaar te overbruggen, de plek die jullie innemen in ons hart is dagelijks voelbaar.
De liefde die jullie geven moet je eerst toch gekregen hebben en dat blijft zo.
Veel liefs en kussen.
Pa en Ma
-
25 Juli 2014 - 09:59
Piet Kwint:
Lieve Remco en Joanne en de kids
ik sluit mij helemaal bij het verhaal van Joanne der vader en moeder
liefs
Papa Kwint -
25 Juli 2014 - 11:27
Trudy Van Den Heuvel:
Hallo Liefies..
Twee woorden heb ik voor dit mooie verhaal, die weergeven wat ik van jullie werk en leven vind in het verre Oeganda. WAUW - FANTASTISCH - ! Wat zijn jullie een bikkels, stuk voor stuk en ik heb diep respect voor wat jullie met Gods hulp kunnen presteren en bereiken. Ik hoop ook samen met jullie op een wonderbare visvangst in het land, dat jullie zo na aan het hart ligt. Dankbaar ook om kleine steentjes vanuit hier bij te dragen om jullie het grote Werk mogelijk te maken.
Het ga jullie goed en we blijven in liefde met elkaar verbonden.
Warme knuffels ..en veel liefs van jullie mama. -
25 Juli 2014 - 21:34
Laura:
Wauw....! Weer zo een mooi verhaal....je bent een echte schrijver, rem:)
En niet alleen noa en finn zijn kanjers...maar jullie ook en met z'n viertjes zijn jullie absoluut een gezin en vrienden om trots op te zijn!!!
We love you.....:)
Dikke knuffel de kentropjes -
26 Juli 2014 - 23:15
Arwi Valk:
Wat een mooi verslag weer. Het geeft een prachtig beeld van de omstandigheden waarin jullie verkeren. Ook geweldig hoe jullie kinderen het doen en hoe jullie gezin zich steeds beter thuis gaat voelen in de nieuwe situatie. Ik zie het helemaal voor me hoe je daar aan dat grote meer zit, met al die prachtige geluiden en vergezichten. Het is ook zo'n mooi land met zulke mooie mensen. Ook de praktische zaken die mede door jullie toedoen tot stand komen zijn bijzonder om te horen. Wij genieten op dit moment erg van onze kleinkinderen die twee maanden bij ons zijn ingetrokken nu Corrintha en John met verlof in Nederland zijn.
Veel zegen toegewenst en een lieve groet van ons allemaal. -
28 Juli 2014 - 16:15
Oom Ger En Tante Carla:
Lieve vrienden,
Fijn dat jullie ons zo laten delen in jullie bediening. Jullie geven ene goede inkijk in wat er allemaal zo aan te pas komt voor jullie en de kids, maar ook voor de Ugandezen zelf.
Heel veel sterkte, wijsheid en fijngevoeligheid in deze zo andere omstandigheden dan in ons verwende vaderlandje. Fijn dat jullie ook zo door God worden bemoedigd. Veel zegen!
Oom Ger en tante Carla -
29 Juli 2014 - 21:48
Gerard:
Fijn te horen dat het zo goed gaat met de Kids.
Groetjes Gerard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
